“Alamet”

Gelişin, varışından önce müjdelenişi.

İnsan zamanla mücadelesi esnasında sayısız kutlu keşifte bulunduysa da, geleceğe dair olan bilinmezliğe karşı sayısız kez yenik de düşmüştür. Kabulleniş ve teslimiyet bilinmezlik atmosferinde nefes almaya başlamıştır demek yine tam da bu sebeple yerinde olacaktır. Teslimiyette gözlem için açılan bu yeni alanda her birey artık kendi tekrarını izliyordur, ya da öyle sanıyordur. İlk yenilgi böylece adını müjdeler: “Amor Fati”. 

Gören ve görünen arasındaki sırlı sözleşme, yani kader, kurtarıcıyı yeniden tanımlamaktadır. Yine Nietzsche’nin alıntısı ile hatırlamak mümkün: “ Gerçeklikten ölmemek için, sanatımız var.”

“Etrafına bak, görüneni fark et”, “İçine bak, görünmeyi fark et”, “Hareket et, deneyimine müdahaleni gör” ve “Tekrarını tasarla, Alamet” kademelerinin izleğinde dört bölümle kurgulanan sergi, izleyicisini “görmeye ve görünmeye” davet ediyor. 

"The Omen."

The heralding of the coming before the arrival.

Although humankind has made countless blessed discoveries during its endeavour against time, it has also been defeated countless times against the uncertainty of the future. It would be appropriate for this very reason to say that acceptance and to surrender have begun to breathe in the atmosphere of uncertainty. In this very new space left open for observation within acceptance, each individual is now witnessing their own repetition, or so they think. The first defeat thus heralds its name: "Amor Fati". 

The secret contract between the observer and the observed, i.e. fate, redefines the saviour. Again, it is possible to remember with Nietzsche's quote: "We have art in order not to die of the truth."

The exhibition, which is organised in four sections following the stages of "Look around, notice the visible", "Look within, notice being the visible", "Move, see your intervention to your experience" and "Design your repetition, omen", invites its viewers to "see and to be seen".